Starzenie a seks

Starzenie się jest naturalnym procesem biologicznym, który wpływa na wszystkie żywe stworzenia i w którym z biegiem czasu zachodzą przewidywalne zmiany fizjologiczne z komórkowego na organizm. Każdy z nas czuje, jak stopniowo spowalnia się żywotna aktywność organizmu, a plastyczność ciała maleje. Chociaż tempo starzenia może zależeć od dziedziczności, czynników środowiskowych i osobistych umiejętności zdrowego życia, sam proces jest nieunikniony i nieodwracalny.

Starzenie a seksualność

Wpływ starzenia się na seksualność jest zakorzeniony zarówno w zmianach psychologicznych, jak i biologicznych. Starzejące się ciało może być postrzegane jako piękne i silne, jeśli podejdzie się do niego z pozytywnym nastawieniem psychologicznym. Pierwszą oznaką starzenia jest menopauza. Jej kulminacja to uderzenia gorąca, płaczliwość, drażliwość, labilność emocjonalna, nocne poty, kołatanie serca. Ta cała grupa zaburzeń pojawia się, w wieku 45 lat, kiedy kobieta po prostu nie czuje się dobrze, ale zgodnie z jej wskaźnikami ginekologicznymi jest zdrowa. Później pojawiają się zaburzenia seksualne, nietrzymanie moczu, suchość skóry i błon śluzowych, wypadanie włosów. Potem pojawia się nadciśnienie, miażdżyca, osteoporoza. I tak stan pogarsza się do głębokiego upośledzenia pamięci, a nawet głębokich zaburzeń psychicznych.

Zapobieganie wczesnemu wystąpieniu menopauzy

Około dziesięciu lat przed początkiem kulminacji, czyli w wieku 38-40 lat, rozpoczyna się okres przejściowy. I właśnie wtedy kobieta powinna zrozumieć, że należy coś zrobić, aby zapobiec wystąpieniu wczesnej menopauzy. Przede wszystkim ważne jest odpowiednie odżywianie z wystarczającą ilością witamin. W tym okresie ważne są również fitoestrogeny: owoce cytrusowe, soja, koniczyna, czerwone wino, winogrona. Aktywności fizyczne (czy to pływanie w basenie, czy poranny jogging i ćwiczenia na siłowni) zapobiegną zastojowi krążenia w miednicy małej i jajnikach. Ponadto lekarz prowadzący może przepisać leki stabilizujące stan układu nerwowego, poprawiające czynność wątroby. W ten sposób okres menopauzy można odłożyć na pięć lat. I już w późniejszym okresie odpowiednia jest terapia hormonalna, którą może przepisać specjalista.

Menopauza

Ciało kobiety jest zaprogramowane genetycznie, aby zatrzymać miesiączkę gdzieś w średnim wieku, zwykle między 45 a 55 rokiem życia. Nazywa się to menopauzą, lata przed i po menopauzie nazywane są okresem klimakterium. Modyfikacja funkcji jajników rozpoczyna się przed 30 rokiem życia, produkcja hormonów jest stopniowo zmniejszana. Premenopauza poprzedza menopauzę ze zmianami somatycznymi i psychologicznymi spowodowanymi zanikiem funkcji jajników. Ich wczesne wykrycie może zapobiec rozwojowi ciężkiego zespołu klimakterycznego. Premenopauza zwykle rozpoczyna się w wieku 45 lat. Na początku jej objawy są mało widoczne. Zarówno sama kobieta, jak i jej lekarz zazwyczaj albo nie przywiązują do nich wagi, albo kojarzą ich z psychicznym przeciążeniem. Hipoestrogenizm należy wykluczyć u wszystkich kobiet po 45 latach, które skarżą się na zmęczenie, osłabienie, drażliwość. Najbardziej charakterystycznym objawem przedmenopauzy są nieregularne cykle miesiączkowe. W ciągu 4 lat poprzedzających menopauzę objaw ten występuje u 90% kobiet. Wtedy nieregularność owulacji i cykli miesiączkowych zaczyna się zwiększać. Kobieta w tym okresie może doświadczyć zmniejszenia rozmiaru biustu, zmiany struktury skóry i koloru, nasila się tendencja do tycia, szczególnie na biodrach. Przerzedzenie kości - osteoporoza - to kolejna konsekwencja zmian w organizmie.